Prorok Mahomet na tle innych proroków

Judaizm, chrześcijaństwo i islam różnią się między sobą tym, że ci pierwsi oczekują Mesjasza, ci drudzy się na niego doczekali, a ci ostatni mówią, że żadnego Mesjasza miało nigdy nie być, twierdząc, że wszyscy prorocy przed Mahometem się pomylili i poprzekręcali Torę i Biblię. Czyli, Żydzi czekają na imprezę, dla chrześcijan ona już się odbyła, a dla muzułmanów tej imprezy w ogóle nie powinno być. Zacznijmy od tego – kto to jest prorok i po co są proroctwa? Prorok to pośrednik między Bogiem a ludźmi, którego zadaniem jest przekazanie Boskiego przesłania. To nie jest człowiek, który widzi twarz Boga, bo tylko Mojżesz miał ten przywilej, nie zna też zamysłów Boga, ale przekazuje Jego punkt widzenia.

Według Żydów, proroctwa skończyły się na sześć wieków przed Chrystusem, czyli po zdobyciu Jerozolimy przez Babilon i zburzeniu Świątyni, co zwane jest niewolą babilońską. Dla chrześcijan nadejście Chrystusa to wypełnienie tych proroctw. Biblia ostrzega przed fałszywymi prorokami, a o autentyczności proroka mają świadczyć jego życie i cechy, takie jak bezinteresowność, odwaga i miłość. Według księdza Adama Bonieckiego bardzo ważna jest pokora, bowiem prorok siłą rzeczy wystawia się na pośmiewisko, bo często zadaniem proroka jest głoszenie rzeczy nieprzyjemnych, a atak na takiego delikwenta jest bronią tych, którzy nic nie mają na swoją obronę. Spójrzmy więc na Mahometa.

Prorocy biblijni byli bezkompromisowo wierni przykazaniom. 

Jak wiemy, Mahomet złamał wszystkieprzekazania.

Prorocy biblijni nawoływali do przestrzegania prawa i przymierza z Bogiem. 

Każdy jeden prorok nakazywał przestrzegania prawa i wiarę w Boga. Mahomet jednak robi co innego i mówi, że ma swoje przesłanie od Allaha, które zastępuje wszystkie wcześniejsze. Wcześniejsze przymierze i prawa są dalej respektowane, jeśli są zgodne z objawieniami Mahometa, a jeśli się różnią, to wtedy są unieważniane.

Prorocy biblijni nie szukali zemsty. 

Mahomet nie grzeszył nadmiarem pokory i wielokrotnie dopuszczał się aktów zemsty na swoich ‘wrogach’, takich jak staruszka czy matka karmiącapiersią. Na domiar złego, stworzył ideę jihadu, czyli walki z niewiernymi, gdzie na koniec świata mają istnieć tylko muzułmanie, a nawet kamienie będą nawoływały do zabicia Żydów. W Biblii nie ma jihadu przeciwko Egipcjanom czy Bibilończykom, prorocy nie kazali zabijać niewiernych. Mahomet, prorok islamu, już tak.

Powołanie do proroctwa w Biblii nie było traumatyczne. 

Weźmy przykład Jeremiasza, któremu Bóg mówi: ‘Nie lękaj się ich, bo jestem z tobą, by cię chronić!’. Prorok nie miał bać się Boga, ale głosić Jego wiadomość dla ludzkości. A jak Bóg objawił się Mahometowi? Poprzez Archanioła Gabriela, który torturował Mahometa, zmuszał do czytania, chociaż czytać nie umiał (no wysłannik Boga powinien wiedzieć, czy kandydat na proroka coś potrafi czy nie), aż w końcu Mahomet był tak przerażony, że chciał rzucić się z klifu. Nie ma w Biblii przypadku proroka samobójcy. Na dodatek, Gabriel mu się nie przedstawił, to żona Mahometa i wuj wmówili mu, że musiał to byćGabriel, żeby tylko Mahomet skończył z myślami samobójczymi.

Ego proroka. 

W Biblii prorocy często bywali wyrzutkami, byli prześladowani i nie bronili się przed tym. Mojżesz, największy z proroków, znosił przez 40 lat ten krnąbrny tłum, który miał doprowadzić do Kaananu. To jednak nie było w naturze Mahometa. Owszem, został wygnany z Mekki, po tym jak obrażał innowierców i stawał się agresywny. Skutkowało to rodzącą się w nim rządzy zemsty i w konsekwencji chęcią podbicia Mekki, comu się udało. Z resztą, pozbył się z Arabii Żydów, bo ci najgłośniej kwestionowali jego ‘wiedzę’ i ‘boskie wysłannictwo’. Co ciekawe, to właśnie przez Żydów Mahomet zginął, o czym statystyczny muzułmanin nie wie.

Prorok bez cudów. 

Mekkańczycy wielokrotnie wyrzucali Mahometowi to, że nie miał żadnego cudu, a każdy jeden prorok jakieś cudy miał. Mojżesz np. ciemiężył Egipt plagami, a jak już z tego Egiptu wychodzili, to morze się rozstąpiło. Podobnie muzułmanie wierzą w to, że Mahomet rozstąpił Księżyc… Nie jest to udokumentowane w Koranie, ale jedynie w hadisach (Sahih al Bukhari, 4864). Miało to mieć miejsce w Mekce na początku kariery Mahometa, kiedy to ludzie chcieli od niego jakiegoś cudu. Wtedy to Mahomet miał przepołowić Księżyc, a ci, którzy to widzieli, mieli przejść na islam. Jednak Mahomet miał raptem setkę wiernych w Mekce, głównie swoją rodzinę, więc tak ważne wydarzenie nie przekonało do niego wielu ludzi. Jeśli nawet to zdarzenie miałoby mieć miejsce, to raczej tych wiernych powinno mu drastycznie przybyć. Z resztą, takie zjawisko powinno zakończyć się katastrofami naturalnymi, jak chociażby tsunami, które nie zostały udokumentowane ani przez muzułmanów, ani innych ludzi.

Prorok bez proroctwa. 

Tu sprawdza się zasada – kłamstwo powtarzane tysiąc razy staje się prawdą. Tak często mówiło się o Mahomecie ‘prorok’, że z sumie raczej nikt nie zastanawia się, jakie było jego proroctwo. Jednym z najczęstszych argumentów muzułmańskich uczonych jest sura 44:6-16, która mówi o Sądzie Ostatecznym: ‘Wypatruj więc Dnia, kiedy niebo przyniesie dym widoczny’. Muzułmanie próbują wypaczyć znaczenie tych wersetów i mówią, że chodzi tu o zdobycie Mekki. Jednak Mekka została zdobyta pokojowo. Inne wersety, które moją być profetyczne, są tak ogólnikowe, że przepowiednie Nostradamusa przy tym to dokładne wytyczne.

Prorok ma głosić słowo Boga. 

Mahomet coś głosił różne rzeczy, można wierzyć w to, że to słowo Allaha, jednak raz sam stwierdził, że dostał objawienie od Szatana, co dyskredytuje go jako proroka.

Mahomet potwierdzał fikcję. 

Koran zawiera potwierdzenia tekstów apokryficznych, które są uznawane za fikcję literacką i nie wchodzą w kanon biblijny. I tak np. mamy teksty o narodzinach i dzieciństwie Jezusa. Czytamy w Koranie o Maryi w bólach porodowych trzęsąca palmą, co jest aluzją do ewangelii pseudo-Mateusza. Podobnie jest z tekstami o Jezusie, który będąc dzieckiem, robił ptaszki z gliny i tchnął w nie życie. Jest to niezgodne z Ewangelią, według której pierwszym cudem miała być zamiana wody w wino.

Mahomet – prorok bez grzechu. 

Jednym z częstych przytaczanych atrybutów Mahometa jest jego bezgrzeszność. Doktryna o bezgrzeszności Mahometa powstała na długo po jego śmierci. Stało się to w skutek niejasności Koranu. Jeśli coś nie było omówione w Koranie, to doszukiwano się odpowiedzi na dane zagadnienie w życiu Mahometa, który mylić się nie mógł. Jest to jednak niezgodne z Koranem, gdyż sura 48:1 mówi o tym, że Allah przebacza Mahometowi.  A jest co przebaczać! Kłamstwa, rozboje, zabójstwa, pedofilię…

Jak widać, Mahomet odstaje od chrześcijańskiej wizji proroka. Oczywiście, prorok nie musi być świętym i jak każdy człowiek, ma prawo być grzesznikiem. Jednak Mahomet przekroczył wszelkie granice i na dodatek, stał się wzorem do naśladowania dla każdego muzułmanina. Mahomet nie był nigdzie przepowiedziany, nikt go nie oczekiwał, nie popełnił żadnego cudu, a na dodatek – nie miał żadnego proroctwa. Nie jest więc prawdziwym prorokiem.